Naast onze 3 katten hadden wij ook nog een hond Tris genaamd. Tris is een kruising bordercollie geboren op 12 oktober 2002. Wij hebben Tris overgenomen van Marieke de zus van Peter en haar vriend Richard, omdat zij haar niet kon houden toen hun dochtertje Gwyn was geboren.

Tris was een levendige hond met een flinke gebruiksaanwijzing, maar gelukkig kon ze wel goed samen met onze katten. In het begin was het een ontzettend angstige hond en heel onderdanig gelukkig zit ze nu beter in haar vel al blijft het wel altijd opletten.

Tris vindt het vooral leuk om naar behendigheidstraining te gaan, dan zie je haar helemaal loskomen. Wel stelt ze je geduld constant op de proef door stiekem dingen te doen waarvan ze weet dat ze het eigenlijk niet mag. Even testen hoelang het duurt voor je er iets van zegt. Ze is dol op zwemmen en apporteren. Daar kan ze uren mee bezig zijn, helaas voor Tris houden wij het niet zolang vol.

Helaas met de komst van ons zoontje Mike hadden we niet meer de tijd voor Tris die zei nodig had en na lang wikken en wegen besloten we een ander onderkomen voor Tris te zoeken, vooral ook omdat we vonden dat Tris niet goed overweg kon met Mike en gezien haar verleden we het risico niet wilde lopen dat er iets zou gebeuren. We hebben het 2 jaar geprobeerd, maar toe ik in verwachting was van ons zoontje Brian begon ze zich beschermend naar mij toe te gedragen en zag Mike als een bedreiging. Uiteindelijk vonden we een adres voor Tris en daar is ze twee weken geweest tot ze het dochtertje van die vrouw gebeten had. Toen stonden wij voor een dilemma en voor het welzijn van Tris hebben we met overleg met onze vaste dierenarts die de geschiedenis van Tris kent besloten dat het beter zou zijn om haar te laten inslapen. Met pijn in ons hart, maar naar onze mening de beste oplossing. Nu hoeft ze nooit meer bang te zijn en ook niet ieder keer meer naar een ander baasje te zoeken.